Voor heel veel kinderen is leren klokkijken, en dan vooral het klokkijken op een analoge klok (met wijzers) erg  lastig.

Wij Nederlanders maken het onszelf ook wel moeilijk. Want waar de Engelsen gewoon eerst het uur noemen en dan hoeveel tijd er verstreken is sinds dat hele uur, noemen wij eerst de minuten en dan pas het uur. 

Bovendien benoemen we daarna niet altijd hoeveel minuten verstreken zijn sinds dat hele uur. Want na de 'kwart over' gaan we opeens zeggen hoeveel minuten het nog duurt voordat we bij de 'half' zijn. Om dan na de 14 over half opeens weer over te stappen op het benoemen van het aantal minuten dat het nog duurt voordat we weer bij het  hele uur zijn.

Geen wonder dat onze kinderen klokkijken moeilijk vinden!

Met dit stappenplan slijpen ze een vaste volgorde van kijken in: eerst kijken naar de grote wijzer, en vaststellen in welk deel van de klok hij staat. Dan hoeveel minuten voor of over heel of half, en dan pas kijken naar de kleine wijzer. 

Op den duur is deze volgorde zo ingeslepen, dat het stappenplan niet meer nodig zal zijn.